Położenie względem otoczenia

Poznań, obecnie pl. Mickiewicza, w obrębie Pomnika Poznańskiego Czerwca 1956, w miejscu zburzonego w 1919 roku pomnika Bismarcka.

Tekst inskrypcji

 Sacratissimi Cordi - Polonia Restituta (Najświętszemu Sercu - Odrodzona Polska)

Ogólny opis

Pomnik miał formę łuku triumfalnego wysokości 12,5 m i szerokości 22 m. Bryła została wzniesiona z krakowskiego dolomitu. Od strony frontowej w środkowej wnęce znajdowała się wysoka na 5,3 m odlana z brązu figura Chrystusa, autorstwa Marcina Rożka, osadzona na dwumetrowej podstawie Marcin Rożek wykonał również dwa medaliony nad bocznymi przęsłami. Medalion po lewej stronie przedstawiał papieża Piusa XI, a po prawej prymasa Polski Edmunda Dalbora. Stronę północną ozdabiały płaskorzeźby autorstwa Kazimiery Pajzderskiej. Po lewej stronie znajdował się wizerunek rycerza w husarskiej zbroi, a po prawej żołnierza w polowym mundurze i hełmie, trzymającego karabin. W środkowej wnęce znajdowała się alegoryczna płaskorzeźba przedstawiająca trzy stany współczesnej Polski skupione pod polskim godłem. Serce znajdujące się w figurze ufundowane zostało przez katolickie matki miasta Poznania.

Stan zachowania

Zniszczony

Okoliczności odsłonięcia pomnika

Pomysł budowy pomnika pojawił się w 1920 roku na Zjeździe Katolickim w Poznaniu. Projekt Pomnika wykonał architekt Lucjan Michałowski. Postać Chrystusa - artysta-rzeźbiarz Marcin Rożek. Po długich sporach, usytuowano pomnik w obrębie Dzielnicy Cesarskiej, w miejscu zburzonego w 1919 roku pomnika Bismarcka, w rejonie obecnego Pomnika Poznańskiego Czerwca 1956 (plac Mickiewicza). Uroczystość odsłonięcia i poświęcenia pomnika Najświętszego Serca Pana Jezusa, która przypadła w święto Chrystusa Króla 30 października 1932 r., stała się głębokim przeżyciem religijnym i wielką manifestacją narodową. W uroczystościach wzięli udział liczni poznaniacy, pod przewodnictwem kardynała Augusta Hlonda, który dokonał aktu poświęcenia pomnika. Pomnik został wzniesiony ze składek społecznych.

Późniejsza historia

W X 1939 roku pomnik zburzono decyzją okupującej Wielkopolskę administracji III Rzeszy. Niszczeniem kierował osobiście Eckhardt Greiser. Figura Chrystusa została przetopiona. Szczątki dwóch palców Chrystusa, ocalone przez polskich robotników, są przechowywane w poznańskim Muzeum Archidiecezjalnym. 3 II 2012 roku zawiązał się w Poznaniu Społeczny Komitet Odbudowy Pomnika Wdzięczności, na czele z prof. Stanisławem Mikołajczakiem. 18 XII 2012 zgodę na wzniesienie tzw. Pomnika Wdzięczności wyraziła Rada Miasta Poznania. Ponieważ jego pierwotne miejsce jest zajęte przez dwa inne pomniki, komitet zaproponował usytuowanie pomnika wzdłuż ulicy Jana Pawła II. Propozycję nowej lokalizacji złożył Klemens Mikuła, generalny projektant otoczenia Jeziora Maltańskiego. Obecnie centralny element Pomnika Wdzięczności, który ma zostać odbudowany, nowa odlana z brązu ponad 5-metrową figura Jezusa Chrystusa, stoi pod kościołem św. Floriana, przy ulicy Kościelnej w Poznaniu. W 2016 r. poświęcenia figury Chrystusa dokonał abp Stanisław Gądecki, w obecności Ministra Obrony Narodowej Antoniego Macierewicza, wojska i licznie zgromadzonych poznaniaków. Na nową zaproponowaną lokalizacje pomnika, nie wyraził dotąd zgody prezydent Poznania.

Współczesne znaczenie

Pomnik nie istnieje

Publikacje, źródła, linki

https://wbc.macbre.net/document/6515/pomnik-najswietszego-serca-pana-jezusa.html

http://www.pch24.pl/pomnik-wdziecznosci-w-poznaniu--figura-chrystusa-poswiecona-przez-abp--gadeckiego,43727,i.html#ixzz60iib53ub